(Levens)Verhalen

Getuigen bij huwelijk van Betje en Isedoor zijn haar broers Philip en Henri. Isedoor had als getuigen zijn broer Mozes en zwager Anton Fonteijn uit Den Haag. Na hun huwelijk woonden ze aan de Kipstraat in Rotterdam. Isedoor en zijn vrouw Betje zijn op 14 januari 1943 vergast in Auschwitz. Hun zoon Max is met zijn vrouw Fietje Kloots en zoontje ido ook in een concentratiekamp in Polen omgekomen. Zoon Louis die twee dagen voor het begin van de oorlog was getrouwd met Elisabeth Gosschalk, kon met zijn vrouw onderduiken. Door verraad werden ze echter opgepakt. 
Louis kon ontsnappen maar zijn vrouw werd naar Westerbork gebracht. In die tussentijd heef ds. Kroon uit Koudekerke haar ingeschreven in het doopregister van de kerk en ervoor zorggedragen dat het doopbewijs haar in Westerbork werd overhandigd. Howel ze met het laatste transport toch nog vanuit Westerbork werd gedeporteerd kwam ze, doordat ze in bezit was van een doopbewijs, terecht in Theresienstadt bij Praag. Dit was een concentratiekamp onder bescherming van het Zwitserse Rode Kruis. Op 8 mei 1945, haar trouwdag, werd het kamp bevrijd door de Russen.