Predikant.
Franco de Bruyn werd geboren op 12 oktober 1690 in Schelluinen, net buiten Gorinchem.
Zijn vader, Florentius de Bruin, was predikant en zijn moeder was Anna Eekhout. Florentius was een verdienstelijk dichter. Florentius en Anna kregen 12 kinderen, waaronder dus Franco. Het was een echte predikantenfamilie: over 4 generaties De Bruyn werden er 6 predikant en trouwden 5 dames mét predikanten. Ds. Franco de Bruyn, ook wel De Bruin, ging naar de hogeschool in Leiden waar hij theologie, Hebreeuws, Grieks en filosofie studeerde. In het jaar 1711 was hij proponent en werd hij in Kedichem, bij Gorinchem, beroepen, waar hij op 16 juli 1713 werd bevestigd. De Bruyn ging, na Kedichem, op 2 mei 1717 naar Zuidland. In Zuidland werd hij bevestigd als predikant door zijn vader, Florentius de Bruyn, met de tekst uit Genesis 49:21. Bij zijn afscheid in 1723 ging zijn preek over Psalm 3:9. Hij vertrok op 1 augustus 1723 naar Deventer, waarna hij op 21 april 1726 naar Amsterdam ging. De toevoeging Florsil aan zijn naam schreef hij zelf in het notulenboek en betekent waarschijnlijk ‘zoon van Florentius’.
Volgens het lidmatenregister van de kerk woonde De Bruyn in januari 1722 aan de Ring in Zuidland. Ook Adriaena de Bruyn werd genoemd als lidmaat. Zij was zijn zus en was – net als hij – niet getrouwd. Zij deed bij haar broer het huishouden.
In zijn Amsterdamse periode ontmoette De Bruyn in 1735 doorreizende Hernhutter zendelingen, een evangelische broedergemeente die ook wel Boheemsche of Moravische broeders werden genoemd. De ideeën van de Hernhutters trokken hem zeer aan. Samen met Hieronymus van Alphen (predikant en dichter), die ook door het gedachtegoed werd aangetrokken, vroeg hij de leidsman van de Hernhutters, de graaf von Zinzendorf, om zendelingen naar de Kaap (Zuid-Afrika) te sturen. De Bruyn werd zo bij het werk van de Hernhutters betrokken dat hij een leidende functie kreeg binnen de broedergemeenschap. Ook zijn broer Florentius Adrianus en zijn zwager Hendrik Coolaart, beiden ook predikant, raakten er nauw bij betrokken. De kerkenraad van Amsterdam was het niet eens met de bemoeienis van sommigen van hun predikanten en kwam met een pastorale brief, waarin gewaarschuwd werd voor de gevaarlijke dwalingen van de Hernhutters. De betrokken predikanten protesteerden tegen die brief, wat erin uitmondde dat Franco de Bruyn, Hieronymus van Alphen, Wilhelmus Schiphout en Johannes Plantinus zich voor de kerkenraad en de burgemeester moesten verantwoorden. Uiteindelijk gaf De Bruyn zich gewonnen; hij brak in 1743 het contact met de broedergemeenschap af.
Na een korte ziekte overleed De Bruyn op 26 januari 1763 in Amsterdam, 73 jaar oud en niet getrouwd. Hij werd in de Oude Kerk van Amsterdam op 2 februari 1763 begraven.
In 1764, dus na zijn dood, verscheen een prekenbundel van zijn hand: “Leer uit Jezus mond”, uitgegeven door zijn broer Florentius. De bundel bevat 36 leerredenen uit de evangelische geschriften en telt 672 pagina’s. Het boek, in herdruk, is te koop bij De Boekenhoeve voor 65 Euro.
Ook de brieven waarin hij protesteerde tegen de pastorale brief van de kerkenraad van Amsterdam zijn bewaard gebleven. Op het leven en sterven van Franco de Bruyn en van zijn collega Martinus Snethlage, die bijna tegelijkertijd stierf, is een lijkrede gehouden. Deze is uitgegeven in boekvorm (60 pagina’s) door de Amsterdamse predikant Petrus Noordbeek. De titel: “Paulus Zeegezang” (paperback, 66 pagina's, uitgever: Nabu Press (27 januari 2012) ISBN-10: 1273513932.
Toen De Bruyn stierf, was hij de oudste van de 30 predikanten van de Amsterdamse gemeente
|
[1]