Ook wel genoemd Marcus Anthonisz. van Eversswaert of Marcus Overwaard. Het volgende is gevonden in: Oudheden en gestichten van Delft, van de uitgever Christiaan Vermey uit 1720, blz. 160 en verder. Markus Anthonie Everzwaert woonde als priester tijdens de grote stadsbrand van Delft op 3 mei 1536 in het Broederhuis Hieronymus-dal. Op 19 april 1536 wordt hij genoemd als Procurator (administrateur) van een geestelijke instelling.
Hij was, voordat hij naar Zuidland kwam, vice-pastoor in de Nieuwe Kerk van Dordrecht en in Zuidland was hij ook vice-pastoor. Hij had, volgens de Rooms-Katholieke Kerk, ketterse denkbeelden. Hij werd daarvoor veroordeeld en zou op 30 juni 1553 naar Den Haag gebracht worden, waar hij om 10 uur in de morgen openlijk gevonnist zou worden. Maar in de Nieuwe Kerk in Dordrecht herriep hij zijn denkbeelden en zwoer deze af. Hij werd door het Hof van Holland veroordeeld en uit zijn ambt gezet en tot verbanning veroordeeld. Verbanning was een zware straf. Wie verbannen werd, mocht zich niet meer in een bepaald gebied of stad laten zien, of moest zich in een bepaald gebied vestigen. Vaak restte bannelingen een opgejaagd zwerversbestaan, omdat ze nergens welkom waren. Bij overtreding was er dikwijls alsnog de doodstraf. De tekst van de afzwering van Overwaards denkbeelden is te vinden in het Utrechts archief.
Marinus Everzwaert heeft vrijwel zeker met tijdgenoot Angelus Merula, priester in de parochie van Heenvliet, gesproken. Merula ging ook in tegen de leer van de Rooms-Katholieke Kerk en werd daarvoor in 1557 tot de brandstapel veroordeeld. Kort voor zijn terechtstelling overleed hij echter aan een hartaanval.
|
[1]